» » » Vincent Geyskens in De Standaard en rekto:verso

Vincent Geyskens in De Standaard en rekto:verso

‘De schilderkunst is dood, leve de schilderkunst’
Sam Steverlynck over Vincent Geyskens

Vincent Geyskens (°1972, Lier) is een geboren schilder. Indelingen zoals figuratief of abstract vindt hij achterhaald. Het is hem om het spel met verf te doen.
Tegelijk vormt zijn oeuvre een reflectie op het medium schilderkunst. Geyskens ziet de schilderkunst als een zombie uit het verleden die in het heden rondspookt. Vandaar dat hij zijn overzichtstentoonstelling in het Smak Undead noemt.
Wat schilderkunst in deze tijden van beeldovervloed onderscheidt van virtuele afbeeldingen, is de materialiteit. Geyskens dikt het materiële aspect van zijn schilderijen dan ook aan. Zijn verf druipt, vloeit en kloddert. Hij ziet de schilderkunst als een lichaam. Een lichaam dat ettert en ontbindt. Zo schildert hij een stuk leer in het roze. Het schilderij wordt letterlijk huid. Het is geen perfect lichaam, maar vertoont wansmakelijke schoonheidsvlekken. > Lees het hele artikel op standaard.be

‘Zwijgen en schilderen! Kritiek van een oude dame op de debatcultuur’
Thibaut Verhoeven in gesprek met Vincent Geyskens

Verhoeven: ‘Dit lijkt me ongetwijfeld een zeer interessant schilderkundig werkproces, maar als ik dan even terugkoppel naar die debatcultuur in de hedendaagse kunst, en haar al dan niet maatschappelijke functie, zie ik bij jou niet direct een engagement in de maatschappelijke betekenis van het woord, maar eerder bijna het omgekeerde: een soort solitair gemaakte denkoefening over beelden en het wegnemen van hun betekenis, met schilderkunst als middel.…’
Geyskens: ‘En toch houdt deze manier van werken een extreem engagement, en zelfs kritiek in! Ik stel immers door dit procédé het beeld an sich in vraag, los van zijn mogelijke connotaties, betekenissen en plaats binnen het debat. Ik toon dus eigenlijk dat alle beelden gewoonweg constructies zijn die het gevolg zijn van maatschappelijke afspraken. In het licht van heel die debatkramp waarin de hedendaagse kunst de laatste twintig jaar verkeert, stel ik me dus zeer geëngageerd op, vermits ik mij enkel en alleen bezighoud met beelden te maken, terwijl het gros van de kunstenaars, of hun kunstwerken, bezig zijn met beelden te zijn. Met dat laatste bedoel ik dat iedereen bezig is met zijn beelden, ze te positioneren, en te verdedigen in een discussie. Deze bijna dwangmatige positionering van die beelden kan door een medium als schilderkunst volkomen worden uitgerafeld, en terug gewoon beeld worden. Dat is iets wat bijvoorbeeld Cezanne gedaan heeft in zijn beroemde ‘Mont St. Victoire’. Hij heeft heel dat beeld volkomen ontdaan van zijn betekenis, en het volledig laten terugplooien in de materialiteit, waardoor het een puur schilderkundige constructie wordt. Ik doe hetzelfde in mijn werk, maar dan met beelden die in onze tijd heel erg gemediatiseerd zijn, en alleen al daardoor betekenisvol zijn, die ik door het schilderen zodanig laat terugvallen in de materie dat dat fotografisch beeld niet anders meer kán doen dan terug gewoon een beeld te zijn.’ > Lees het hele interview op rektoverso.be

Van Vincent Geyskens loopt in het SMAK nog tot 2 september de overzichtstentoonstelling UnDEAD.

Bij het balanseer verscheen recent de publicatie Motril, Vrucht en Pose, met beeldcollages van Vincent Geyskens en tekst van Jan Op de Beeck.