‘Een roze gevalletje’
Roderik Six over Liederen van een kapseizend paard van Els Moors
in Knack, 12 mei 2014
“(…) Moors had altijd al het talent om versflarden in mijn hersens te branden. (…) Ook haar Liederen bevatten in al hun brute naaktheid – Moors hanteert leestekens noch hoofdletters – weer regels waar je ogen van gaan jeuken: ‘schuif als slachtvee onder wit licht in lange rijen voor de kassa aan’. Titelloze gedichten over de eenzaamheid in dit urbane bestaan waar iedereen als gracieuze onderzeeërs langs elkaar glijdt; koud, statig, niet in staat tot enig contact. Want aanrakingen zijn bij Moors kwetsuren, potentiële wonden – ‘kan een aanraking ooit meer zijn dan een gedoogbeleid’, vraagt ze zich af.
Toch is het een allesbehalve kille bundel. Daarvoor plakt er te veel geil aan de regels. Bijna elk gedicht is doortrokken van erotiek, van onbezonnen verlangen om tegen die vereenzaming in te gaan, om ondanks dit glazen bestaan toch een welwillende huid te vinden. (…)”