Schrijver Dirk Lauwaert overleden

Dirk Lauwaert schreef over fotografie, film, de stad,  de mijnstreek, mode en beeldende kunst. Daarnaast schreef hij ook een aantal autobiografische essays waarin hij zijn jeugd, zijn relatie met zijn vader en zijn eigen ziekte vlijmscherp onder woorden bracht.
Niets ontziend, compromisloos, wars van conventies, Lauwaert baande zich een geheel eigen weg en koos daarbij zelden voor de gemakkelijkste opties. Inhoud en een niet aflatende nieuwsgierigheid waren steeds wat zijn keuzes motiveerden. Koen Brams schreef in zijn voorwoord bij het meest recente boek van Lauwaert, ‘Onrust’ (2011, het balanseer): “Lauwaert lezen is een evenement (…) omwille van zijn stilistische virtuositeit, de heterogeniteit van de onderwerpen en de bezwerende argumentatieve kracht die er in waakzaam is“.
Ook als docent aan onder andere het R.I.T.S. en Sint-Lukas in Brussel, waar hij jaren les gaf, stond hij bekend als iemand die je meenam in zijn eigen denken, zijn unieke gedachtesprongen, zijn visie op kunst en cultuur en hun plek en functie in onze wereld. Immers, voor Lauwaert was kunst niet zomaar een interesse, hij beschouwde het als een fundamenteel onderdeel van ons zijn en onze wereld: “Er is iets in de beeldende kunst dat haar tot lakmoes maakt voor de proef van onze tijdsgeest“, schreef Lauwaert in Onrust. Tot zijn andere publicaties behoren ‘Artikels’ (1996, De Gelaarsde Kat), ‘Dromen van een expeditie’ (2006, Uitgeverij Vantilt) en ‘Lichtpapier’ (2007, FotoMuseum Antwerpen en Nederlands fotomuseum). In het najaar verschijnt de derde editie van het ‘cahier Citygraphy’ en het boek ‘De Geknipte Stof’ met teksten over mode bij Uitgeverij Lannoo. 
(bron: Cobra.be)