Hans Demeyer over Tekstbestanden van Sven Vitse
De Leeswolf (2010/9)
In Tekstbestanden verzamelt de jonge neerlandicus Sven Vitse veertien stukken uit het grote aantal kritieken en essays dat hij de voorbije zeven jaar publiceerde in verschillende literaire en culturele tijdschriften. De titel wijst erop dat teksten nooit op zichzelf kunnen bestaan, maar ‘alleen als tekstbestanden, clusters die onophoudelijk nieuwe teksten in hun kringen verwelkomen en deze met hun eigen hebbelijkheden aantasten’. Deze opvatting vertaalt zich bij Vitse in de vele intertekstuele verwijzingen en vergelijkingen, maar bovenal in de open vorm. De auteur lijkt er zich van bewust dat zijn analyses in grote mate worden bepaald door zijn huidige lees- en schrijfhouding. Dit is echter geen vrijgeleide voor een verregaand relativisme. Vitses teksten zijn grondig en stevig beargumenteerd. Wel leest Vitse niet vanuit een bepaald kritisch programma, noch plaatst hij zijn analyses in een teleologisch en hiërarchisch schema dat pretendeert de definitieve en eenheidsmakende verklaring van een roman te zijn. Op die manier dienen de teksten zich aan als een handige gereedschapskist voor de lezer die zich aan de besproken primaire teksten wil wagen.
De volledige tekst is te lezen in De Leeswolf (2010/9)