‘Wat hebt ge nu willen zeggen?’
Marc Reugebrink over De verzwegen Boon van Pol Hoste
De Leeswolf (2011/1)
De verzwegen Boon, het nieuwste boek van Pol Hoste, heeft als ondertitel: Hommage aan Louis Paul Boon. Na lezing heeft men behoefte daar toch even bij stil te staan. Op de voorlaatste bladzijde van het boek staat te lezen wat men dan inmiddels zelf al heeft vastgesteld. ‘Uw eigen geschiedenis herdenken is het enige waartoe ge in staat zijt om Boon te herdenken’, zo houdt de auteur zichzelf voor. ‘Dichter komen bij hem dan bij degene die ge zelf zijt kunt ge niet.’ De verzwegen Boon gaat met andere woorden eerder over Hoste dan over Boon. En of het hier daadwerkelijk om een eerbetoon gaat, valt nog maar te bezien. Hoste plaatst bij monde van zijn alter ego Paul Gustaaf en ook via andere opduikende stemmen en personages nogal wat kritische kanttekeningen bij het werk van Boon.
[…]
De reflectie op Boon, en dan meer specifiek: op wat in het werk van Boon gewoonlijk verzwegen blijft en door Hoste hier nadrukkelijk in beeld wordt gebracht, is vooral bedoeld om de eigen houding te bepalen – niet alleen tegenover de wereld, maar ook tegenover de literatuur en dus tegenover de verhouding tussen literatuur en werkelijkheid. Op welke wijze kan Hoste in zijn eigen literaire werk zijn socialistisch ideaal dienen zonder het te verraden?
De vorm die De verzwegen Boon heeft aangenomen, is daarop ongetwijfeld een antwoord: een associatief tot stand gekomen beschouwing waarin meerdere stemmen elkaar becommentariëren en zo niet alleen elkaar van repliek dienen, maar ook commentaar geven op de vorm van het relaas zelf. Een principiële meerstemmigheid die dat wat anders verzwegen bleef, hoor- en leesbaar maakt.
De hele tekst is te lezen in De Leeswolf (2011/1)