‘Geruststellend bedrog’
Piet Gerbrandy over Liederen van een kapseizend paard van Els Moors, in De Groene Amsterdammer (20/03/2014)
“Els Moors bezingt… een fundamenteel onstabiel universum. Een paard is geen schip en kan niet zingen, maar de wereld gaat er ineens heel anders uitzien zodra je je het dier als dichter voorstelt, of omgekeerd, en bedenkt hoe het zou zijn als ruiter de wereldzeeën te bevaren. Essentieel is de precaire aard van de situatie: er kan ieder moment een storm opsteken of een onvoorziene wisseling van decor plaatsvinden waardoor je gedwongen wordt aan een totaal nieuw perspectief te wennen. Moors schrijft dan ook kantelende verzen, en hoewel zich in de bundel de nodige rottigheid afspeelt, is deze poëzie verre van onherbergzaam. Integendeel, de onvoorspelbaarheid maakt eerder nieuwsgierig dan dat ze verontrust. De dichter heeft zich perfect aangepast aan wat niet klopt.”