“een van de indringendste en verslavendste romans die we ooit lazen”
“Frank Vande Veire is een cultuurfilosoof die werkt op het raakvlak van psychoanalyse en kunst en wiens werk aansluit bij dat van Jacques Lacan en Slavoj Zizek. De duistere krochten van de menselijke ziel zijn hem dus niet vreemd en Bloeiende Agatha, zijn romandebuut, heeft dan ook veel gemeen met de decadente literatuur zoals Joris-Karl Huysmans die schreef. Waar het boek aanvangt als een ode aan de vrouw en de erotiek, verwordt het al gauw tot pure porno, waarin diezelfde vrouw niet langer als een mens wordt gezien maar als een object waarop de mannelijke fantasie haar lusten kan botvieren. (…) Opwindend, denkt u nu wellicht, (…) maar dat is Bloeiende Agatha nooit. En precies daarom is dit boek ook zo bijzonder. Vande Veire sleept je mee in zijn wereld vol pijn en ontmenselijking – deels ook door de bijzonder zware lay-out van de roman – waardoor je niet van een afstandje sympathiseert met Agatha, maar de wreedheid die zij gelaten ondergaat diep in je eigen ziel voelt snerpen.”
“(MV) Philippe wil Agatha volledig bezitten. Is je boek een fabel over onze economische kijk op de wereld?
(FVDV) Vooral na het schrijven ben ik het zelf ook zo beginnen te zien. Dit boek gaat – onder meer – over de obsessie die in het begrip bezit besloten ligt, over de wrede abstractie ervan. Agatha volledig bezitten betekent voor Philippe uiteindelijk dat hij niets meer met haar uitvoert, maar enkel nog naar video’s zit te staren waarin ze door anderen wordt genomen. Zij krijgt daarmee eigenlijk de virtuele status die geld heeft. Mensen denken dat ze van geld houden omwille van de dingen die je ermee kunt doen, maar eigenlijk vinden ze de pure mogelijkheid om er eender wat mee te doen opwindender. Dat is ook Philippes verhouding tot zijn Agatha. Zij wordt steeds meer herleid tot het beeld van een Verrukking die nergens bestaat, een levend abstractum.”
> lees de hele recensie in KnackFocus (8/1/2014)
> meer over de roman op deze site