‘De woorden wijd en mijn vinger diep’
Erwin Jans over Liederen van een kapseizend paard van Els Moors, op deReactor.org (21/02/2014)
“Moors’ universum is er een van veel zintuiglijke indrukken, absurde en groteske uitvergrotingen van details, lichamelijke ervaringen, gedachtenassociaties, spiegelingen: ‘ik ben niet dat / wat mij omringt ik heb alleen / spiegels nodig omdat ik voor mezelf / onzichtbaar blijf als ik niet ook / blind naar binnen kijk’. Het ik kan zich de wereld noch zichzelf toe-eigenen: ‘de ondoorgrondelijkheid van het bewijsmateriaal / kan ik de zaak niet eenvoudig laten betijen?’
Maar het vallen heeft ook een andere dimensie, het is extatisch: ‘vallen alsof / je vliegt’. Vallen is inderdaad een ogenblik lang vliegen, maar dan naar beneden. Dit is de eigen toon van deze bundel: een ogenschijnlijke lichtheid die omslaat in zwaarte, en omgekeerd.”
“Liederen van een kapseizend paard is een heftige brok lyriek, zonder veel leestekens, vol grondeloze passie en twijfel.”
> Lees de hele recensie op deReactor.org