Het verlangen om taal te worden
Erwin Jans over Dagboek ’68-’69 van Daniël Robberechts
deReactor, 26/04/2010
Het is de verdienste van uitgeverij het balanseer dat zij met de publicatie van Dagboek ’68-’69 het schrijverschap van Daniël Robberechts (1937-1992) opnieuw onder de aandacht brengt. Het is niet het eerste dagboek van Robberechts. In 1969 verscheen De grote schaamlippen, een ‘bewerkt’ dagboek dat de periode van 10 december 1965 tot 21 december 1966 bestrijkt. In 1984 verscheen Dagboek ’64-’65 en in 1987 Dagboek ’66-’68. Meer dan twintig jaar later verschijnt met Dagboek ’68-’69 het vervolg hierop. Hoeveel dagboeken van Robberechts liggen nog op publicatie te wachten? En hoe lang zullen die nog op zich laten wachten?
(…)
Robberechts’ dagboek is nuchter en totaal onromantisch. Geen uitgebreide gevoelbeschrijvingen. Geen dagelijkse afdaling in de krochten van de ziel. Geen metaforische omcirkelingen van het ik. Geen streven om de wereld vanuit een uitzonderlijk perspectief op een originele manier te beschrijven: ‘De waarde van de literatuur moet hierin liggen: dat ze een bewuste beschrijving kan geven van een bewust leven.’ Geen geringe opdracht en bij momenten slaat de schrik bij Robberechts toe: ‘Men zou het boek willen schrijven dat werkelijkheidsgetrouw continu gedrukt kan worden, zonder alinea’s, zonder cursiveringen of andere lettertekens. Maar is een dergelijk leven wel denkbaar.’