Chrétien Breukers over Koprot op decontrabas.com:
‘Vaandragers proza is moeilijk te omschrijven. Een voorpublicatie op de website Samplekanon bewijst dat. Hoewel het balanseer een naam heeft hoog te houden waar het de experimentele letteren betreft, lijkt het woord ‘experimenteel’ me te enkelvoudig om Vaandragers werk mee te beschrijven. Vaandrager is een repeteergeweer en een lyrisch dichter in één. Maar bij hem geen kleine taferelen, geen verwondering en geen… reflectie. Vaandrager schrijft, en als hij genoeg bladzijden af heeft, is het verhaal af. Vaandragers proza druppelt uit hem, zoals hars uit een rubberboom. (…) Vaandrager schrijft, ook in Koprot, steeds verder aan een en hetzelfde verhaal, het verhaal waarin, altijd, ene Harry Vaandrager aan het woord is. Of de innerlijke monoloog nu wordt afgestoken door misdadigers (zoals in Aan Barrels) of door (onder meer) een blinde (in Koprot), hun toon blijft altijd hetzelfde. Dat geeft overigens niet. Ik vind het wel weer eens wat anders, dan al die keurig in de pas lopende romans en verhalen. Een stem als die van Vaandrager, met die lekker snerpende bijklank, is in het koor van lieve jongens en meisjes een verademing.’
> Lees hier de hele recensie