Extra informatie
Na 8 jaar stilte kunnen we met Zo meteen gaat deze kogel een hoop rotzooi aanrichten van een heuse comeback spreken van dichter, cineast en rolmodel Jess De Gruyter. In deze nieuwe apocalyptische verzen verwordt het anonieme ‘wij’ tot vissenvoer.
De bundel doet in ijltempo de smerigste uithoeken van de geschiedenis aan, puur om er geweest te zijn. Een getraumatiseerde veteraan die de afgelopen eeuwen voortdurend aan de frontlinie stond, schuimbekkend, gebroken, schizofreen: dit is zijn verhaal, bekentenis, tirade, pamflet, grafrede…
Een viscerale road trip naar de wereld die verscholen ligt onder het laagje vernis dat men beschaving noemt. We all go a little mad sometimes. Indeed!
“Zinderende tirade-poëzie van gedreven dichter De Gruyter. Poëtische roller-coaster langs het menselijk verval.” (Knack)
ik droom Oswalds laatste minuut
de schaduw van
zijn gezwollen wenkbrauw
ik droom de Spaanse Armada
het traject van de kanonskogels
de houtsplinters
het kruisen van de degens
In de pers:
- Recensie van Bert Bevers op versindaba
- ‘Zotmakende poëzie van Jess De Gruyter’, bespreking in Gonzo#131
Van Jess De Gruyter (1973) verschenen eerder twee dichtbundels bij het PoëzieCentrum: I thought we just left that party (2005) en It was a boring conversation anyway (2007). Teksten van zijn hand werden gepubliceerd in De Brakke Hond, Deux Ex Machina, nY, Alphavillle, en vrolijkten meerdere bloemlezingen op. Hij tourde met de dichtersshow Boest door Vlaanderen, schreef een avantgardistisch comic book, realiseerde videoportretten van belangwekkende Vlaamse kunstenaars, vond een vrouw, kocht een huis en verwekte ten slotte een kind. Hij leest nooit voor uit eigen werk.
