De gedichten 2003-2019 / Willy Roggeman
Veertig jaren woestijnruis
Het haar der dagen tegen de draad in
kammen vergt muziek met krepijzer in
de keel. Ook deze zang zit vol verkeerd
verlangen naar huilkrassen buiten balk.
Onder de laag kremserwit verschuilt zich
canvassleet. Als stemschaduw op haar borst.
Is middenpijn geloofwaardiger dan de
heupkramp waarin de droom tot vrouw wordt?
Ach, wie dacht de veertig jaren woestijn
tot eenheid te schuiven in het telraam?
Thesaurus Privatus / Willy Roggeman
Drilkuiten
Slechts langzaam komen zij tot rust,
de drilkuiten. Topografisch zijn zij
de vlek die purperrode golven jaagt
door de glazen zuil van haar lichaam.
Wie had ooit gedacht dat schaamlip en
kittelaar eerst finaal uitroeptekens
van de verscholen afbuigmagneet
konden zijn! Wie het waagde de welving
tussen knie en enkel te strelen,
raakte het vel van de ongetemde
mustang. Splintering van het glaspaard.
Veelhoeken hikken stuk. Kruimelt het ik?
Arabesken met zot Polleken / Willy Roggeman
/01.02.05/
Ik speel al enkele dagen met de gedachte aantekeningen te maken bij de lectuur van Van Ostaijens Nagelaten Gedichten. Dat kan niet worden beschouwd als de aanloop tot een essay of een boek. Het schrijven van de aantekeningen is het doel op zich. Ik doe geen poging om ze te ordenen, te schiften, redundanties te vermijden, hypotheses te annuleren. Ik vind dat ik mijzelf onzin mag verkopen. (…)
/12.04.05/
(…) Te veel Kant op een verkeerde wijze gestudeerd! Te veel vertrouwen in de idealistische trits van thesis, antithesis en synthesis. Te veel Hegel verslonden! (…)
Lustrumprotocollen na het ontbijt / Willy Roggeman
13.
Klokken luiden het lustrum der ongeschreven
boeken in. Het wordt storm in het luchtledige.
De Andere in mij is slechts tot on-taal in staat.
Tevergeefs de pogingen als zwijgen te duiden.
Het hart is grijs gedraaid vinyl, de rest is
afwezig: piramide, ijlte in het hoofd van de farao.
Anarchic Rehearsal & Sessions 72 / Willy Roggeman Jazz Lab
Naast een leven lang schrijver is Willy Roggeman ook begenadigd jazzmuzikant. In 1967 stichtte hij het Willy Roggeman Jazz Lab, met de musici Willy de Bisschop, Paul Van Den Heylen (na enkele jaren vervangen door Mark van den Hoof), Firmin Timmermans en Willy Roggeman zelf. Het WR Jazz Lab trad op als Bi-Unit, 3-Unit en 4-Unit.
Practicum of het steriele schrijven / Willy Roggeman
Platin-Moretusprijs 2010
In Practicum of het steriele schrijven, dossier van het onevenwicht tast Willy Roggeman andermaal de grenzen van het schrijven af en onderzoekt hij de vertrouwde thema’s vanuit nieuwe invalshoeken: de betekenis en invloed van auteurs als Kafka, Dostojewski, Valéry en Proust; de verhouding tussen auteur, lezer en tekst; het belang van vorm en stijl; de grens tussen het literaire en filosofische; de necessiteit van muziek…
Dit boek is een opeenvolging van fragmenten die sterk variëren in inhoud en in lengte. Centraal staat een reflectie over het schrijven die tegelijk ook een zelfreflectie is.
Practicum werd geschreven in de periode 1981-86. Dit essayistisch creatief proza behoort tot het tweede deel van Roggemans œuvre, Usque ad finem.
Betoverende Katastrofe / Willy Roggeman
Plantin-Moretusprijs 2009
Betoverende Katastrofe, kroniek van een polychroom eremiet
In Betoverende katastrofe integreert Willy Roggeman voor het eerst op zulk een open en directe, uiterst toegankelijke wijze het autobiografische element in een tekst. De auteur blikt terug op enkele cruciale momenten uit zijn bestaan, en toont zich als een uitzonderlijk prozaschrijver in deze meeslepende persoonlijke kroniek. In een sobere en beklijvende taal schrijft Roggeman onder meer over de laatste levensjaren van zijn Maman, zijn verhouding tot haar en zijn relaties met de vrouwen in zijn leven, zijn ernstige fysieke kwalen, zijn jaren als student en studie van de Duitse expressionistische literatuur, het creatieve belang van de jazz …
De auteur hierover: ‘De vooravond van Mamans verjaardag, toen zij honderd zou zijn geworden, het is ruim een maand geleden, begon ik deze aantekeningen. Ik zal ze allicht niet herlezen. Zij zijn doodgewoon. Iedereen is in staat tot het schrijven van een kroniek over het alledaags absurde. Dit is hooguit de kroniek van een polychroom eremiet over een betoverende katastrofe.’
Dit document vormt samen met het gedicht Cadenas het sluitstuk van het Post Opera Supplementa, de allerlaatste fase uit Willy Roggemans omvangrijk oeuvre.
Cadenas / Willy Roggeman
Cadenas is een gedicht opgebouwd uit 30 verzen, dat als een vormvast geheel het veelzijdig oeuvre van Willy Roggeman afsluit. Dit gedicht is een van de vele schakels binnen zijn oeuvre en is tegelijk een zelfstandig artefact. Met Roggeman zelf: ‘Het gedicht is een secondenlange glazen ademstoot.’
En om Marc Kregting te parafraseren: deze farao heeft hiermee de laatste steen van de piramide zelf dichtgemetseld.