Betoverende Katastrofe / Willy Roggeman
Plantin-Moretusprijs 2009
Betoverende Katastrofe, kroniek van een polychroom eremiet
In Betoverende katastrofe integreert Willy Roggeman voor het eerst op zulk een open en directe, uiterst toegankelijke wijze het autobiografische element in een tekst. De auteur blikt terug op enkele cruciale momenten uit zijn bestaan, en toont zich als een uitzonderlijk prozaschrijver in deze meeslepende persoonlijke kroniek. In een sobere en beklijvende taal schrijft Roggeman onder meer over de laatste levensjaren van zijn Maman, zijn verhouding tot haar en zijn relaties met de vrouwen in zijn leven, zijn ernstige fysieke kwalen, zijn jaren als student en studie van de Duitse expressionistische literatuur, het creatieve belang van de jazz …
De auteur hierover: ‘De vooravond van Mamans verjaardag, toen zij honderd zou zijn geworden, het is ruim een maand geleden, begon ik deze aantekeningen. Ik zal ze allicht niet herlezen. Zij zijn doodgewoon. Iedereen is in staat tot het schrijven van een kroniek over het alledaags absurde. Dit is hooguit de kroniek van een polychroom eremiet over een betoverende katastrofe.’
Dit document vormt samen met het gedicht Cadenas het sluitstuk van het Post Opera Supplementa, de allerlaatste fase uit Willy Roggemans omvangrijk oeuvre.
Cadenas / Willy Roggeman
Cadenas is een gedicht opgebouwd uit 30 verzen, dat als een vormvast geheel het veelzijdig oeuvre van Willy Roggeman afsluit. Dit gedicht is een van de vele schakels binnen zijn oeuvre en is tegelijk een zelfstandig artefact. Met Roggeman zelf: ‘Het gedicht is een secondenlange glazen ademstoot.’
En om Marc Kregting te parafraseren: deze farao heeft hiermee de laatste steen van de piramide zelf dichtgemetseld.